Deze week mochten we twee specialere vogels terug vrijlaten: een waterral en een dodaars...

Deze week werden twee niet zo veel voorkomende watervogels opgevangen in het Natuurhulpcentrum. De eerste was een dodaars. Dit is de kleinste van onze inheemse watervogels, en familie van de fuut. In deze periode verlaten veel dodaarzen onze streken, maar dodaarzen uit het noorden verkiezen vaak onze regio om te overwinteren. Je kan deze soort dus heel het jaar door opmerken.

Waarschijnlijk zag deze dodaars een natte weg als vijver waarop hij kon landen. Eenmaal geland, kan dit klein fuutje door zijn achteraan geplaatste, zijwaarts gerichte poten niet meer opstijgen. Daarom konden we deze vogel snel terug vrijlaten.

Iets later verlieten we de praktijk van Stef, onze dierenarts, waar net een vos was geopereerd.Bij het naar buiten komen kwam een vrouw naar ons toegelopen die in paniek meldde dat een vogel al een hele dag op haar vensterbank zat. We liepen even met haar mee, en daar zagen we een zeldzamere waterral zitten! Deze vogels zijn door hun schuwe levenswijze erg moeilijk te zien, en houden zich meestal op in de dichte begroeiing aan de oever van het water. Ze zijn daar op zoek naar vooral insecten en weekdiertjes, maar durven af en toe zelfs woelmuizen en kleine vogels te eten.
Ook waterrallen trekken in deze periode weg, voornamelijk naar Groot-Brittannië en Frankrijk, hoewel er ook een deel bij ons blijft overwinteren. Het zijn vogels die 's nachts trekken, dus waarschijnlijk was deze waterral 's nachts tegen het raam gevlogen, en versuft blijven zitten op de vensterbank.

Ook deze vogel konden we snel op een geschikte locatie terug vrijlaten. Kijk hieronder naar een filmpje van de vrijlatingen!