Onze inheemse dieren hebben het niet gemakkelijk in ons versnipperd, vervuild, volgebouwd en geïndustrialiseerd land.  
De ‘mens’ is bovendien vaak rechtstreeks of onrechtstreeks verantwoordelijk voor de kwetsuren of ziektes die een wild dier treffen. Verkeersslachtoffers, vogels die tegen ramen vliegen, verweesde jonge dieren, olierampen, stroperij zijn daar maar enkele voorbeelden van. Het Natuurhulpcentrum voorziet in gespecialiseerde opvang voor zieke en gewonde wilde dieren. 

Het centrum beschikt over een eigen verzorgingsruimte, operatiekamer, intensivecareafdeling, couveuses voor de allerkleinsten, binnen- en buitenkooien, revalidatievijvers, vliegkooien, uitwenkooien en een omheind bos. Dankzij deze infrastructuur bereiden we onze patiënten voor op een leven in de vrije natuur. Niet alleen gepaste accommodatie maar ook gekwalificeerd personeel, ervaren dierenartsen en gemotiveerde vrijwilligers zijn onontbeerlijk. 

Gekwetste dieren kunnen elke dag (7 dagen op 7) worden binnengebracht van 9 tot 22 uur. Indien ‘dieren in nesten’ door de vinders zelf niet vervoerd of gevangen kunnen worden, kan een interventieteam van het Natuurhulpcentrum ter plaatse komen. Met behulp van schepnetten, reenetten, kajaks, klimmateriaal, … slagen we erin de meest uiteenlopende dieren in nood te redden. 

Het vrijlaten van gerevalideerde dieren is het hoogtepunt voor onze dierenverzorgers en de kers op de taart voor hun harde werk en inzet. Sommige dieren hebben enkel kortstondig onze hulp nodig zoals een ree dat binnen een omheind terrein verzeild geraakt. Na een kwartiertje vangen kan zo'n gezond dier al worden vrijgelaten. Andere patiënten dienen soms weken of maanden te revalideren in ons centrum, afhankelijk van hun verwondingen.

De meeste vrijgelaten vogels worden voorzien van een wetenschappelijke pootring. Daarmee kunnen we aantonen dat onze patiënten het prima doen in de natuur. We krijgen soms terugmeldingen van vogels die jaren later worden gevonden, succesvol broedend in een nestkast of vogels die in hun overwinteringsgebieden in Afrika door wetenschappers worden gevangen. Tegenwoordig worden sommige van onze patiënten voorzien van een GPS-zender zodat we ze nauwlettend kunnen opvolgen.